Beste allemaal,
Ik ben Petra Lubbers, sinds een paar maanden lid van de fotoclub. Ik heb een man, een dochter, een kleinzoon, twee katten en een hond en die moeten er allemaal regelmatig aan geloven als model. Ik fotografeer nu precies een jaar. In de coronaperiode zat ik (als zelfstandig tekstschrijver) maandenlang op een donkere slaapkamer te werken en ik had behoefte aan wat nieuws om de coronasleur te doorbreken. Dat werd fotografie, waarbij ook meespeelt dat ik vroeger de Kunstacademie niet mocht doen (want ‘kind, daar verdien je toch geen droog brood mee’) en dat ik graag in mijn vrije tijd alles doe wat met creativiteit te maken heeft.
Foto 1: af en toe sta ik ook vóór de camera. En aangezien ik zelf geen gezichten kan onthouden, hierbij eerst een foto van mezelf, zodat jullie weten wie er schrijft (fotograaf: Walter Verwaal).
Ik kocht een Sony a7III, volgde wat online cursussen (want nog steeds in coronatijd) en keek filmpjes op YouTube. Toen we weer naar buiten mochten van Mark en Hugo volgde ik de basisopleiding aan de Fotovakschool en een aantal losse workshops in het land. Omdat ik toch wel wat ondernemersbloed heb, had ik het plan om de fotografie op den duur ook zakelijk in te zetten. Want hoe handig is het als je als interviewer ook gelijk de foto’s kunt maken? En zo kwam het dat ik met fotografen ging oefenen in het maken van portretten en uiteindelijk ook met flitsers aan de slag ging.
Het leuke van fotografie vind ik dat je nooit uitgeleerd bent. Ik vind het nabewerken van foto’s ook leuk om te doen. Niet alleen het wegwerken van pukkels of wallen, maar ook de creatieve kant ervan. Zover ben ik nog niet, dus ik ben ook graag bij de Photoshop lessen van Jos. Ook de veelzijdigheid van fotografie vind ik leuk. Ik ging naar Albanië om reportagefotografie te leren, maar ik geniet ook erg van vogels spotten in het Twentse bos of een mistige zonsopkomst tijdens de ochtendwandeling met de hond. Het is alleen jammer dat de tijd vaak ontbreekt, want het vreet tijd (en inderdaad, ook geld).
Foto 2: mijn eigen hond (links) en die van mijn dochter.
Nu zijn we dus een jaar later en ik heb de cover van een medisch tijdschrift waarvan ik redacteur ben gefotografeerd. Ik fotografeerde voor een zakelijk tijdschrift de mensen die ik interviewde, maakte een fotoverslag van een netwerkbijeenkomst en zette de artsen van een laboratorium op de gevoelige plaat. En ik geef toe: ik vond het best spannend, want ik leg de lat vrij hoog voor mezelf. En dus vond ik het ook spannend om mijn eigen website online te zetten (www.petralubbers.nl voor wie meer foto’s wil zien), want wie denk ik wel niet dat ik ben als beginneling 😊. Maar met het motto ‘fake it till you make it’ toch maar gedaan.
Foto 3: coverfoto voor het TAVG (Tijdschrift Artsen Verstandelijk Gehandicapten).
En dan de goede voornemens voor 2023: dit jaar start ik met het mentoraat vanuit de FC Oldenzaal, waar ik veel zin in heb. Als ik kan ga ik ook met veel plezier naar de andere avonden. Hierbij mijn complimenten voor de organisatoren. De avonden zijn altijd leuk, interessant en leerzaam!
Ik geef de camera aan Lex Verloop.